Vrijdag was ik te gast op de HVA om een lezing van Andrew Keen bij te wonen. Keen, zelf benoemd anti-christ of sylicon valley en gezien als het enfant terrible van het internet, was weer in Nederland nadat hij een maand terug al op Incubate independent culture in Tilburg sprak. Bijgespijkerd was hier ook aanwezig en deed zowel in tekst als in beeld verslag hiervan.
Keen sprak o.a over de rol van mediaprofessionals in een online wereld die steeds meer wordt beheerst door amateurs. Daarnaast ging het over een nieuwe elite die zich meldt aan het front, een elite van individuen.
Web 2.0 is een drama
Keen begint zijn verhaal door te refereren naar het oude web 1.0. Het web was als een piramide waarin in de top de content wordt gemaakt en beoordeeld door een elite die toen nog bestond uit organisaties. Vanuit de top zakte de content vervolgens naar de bredere laag van de piramide: de massa. ‘Media was perfect when controlled by the elite’ is een statement van Keen die deze periode onderschrijft. In het web 2.0 is de piramide gekanteld. De brede laag van de piramide maakt de content. Geheel in Keen’s traditie is Google de grondlegger in het drama dat volgens Keen web 2.0 heet. Google, door Keen bestempeld als hyper-kapitalisten die content rond advertising verkopen, is de oorzaak van deze kanteling. Zijn twee belangrijkste argumenten om het web 2.0 tot een drama te bombarderen zijn gerelateerd aan kwaliteit en business:
- culturele ramp; kwaliteit van content is drastisch verminderd en de overload aan content geproduceerd door amateurs leidt tot chaos.
- economische ramp; de Long tail-theorie is een illusie, op het web is alles gratis en alles is te stelen.
Keen stelt daarnaast dat zonder betaalde content advertising en content zo met elkaar verstrikt raken dat je niet meer weet wanneer je wat leest.
Toekomst: return of quality
Tot zover het (bekende) verhaal van Keen. Interessanter was zijn visie op de toekomst van het web, een belangrijke trend in zijn visie is de ‘return of quality’ en de rol die social media hierin spelen. Twitter is hiervan een goed voorbeeld, jij bepaald of iemand genoeg kwaliteit tweet door hem te volgen of niet. De reden om iemand niet te volgen is het gebrek aan kwaliteit, mensen die je wel volgt voldoen dus aan jouw kwaliteitseisen. We gaan dus terug naar de piramide waarin de elite in de spitse top de kwaliteit bepaald. Het verschil zit in het feit dat de elite niet bestaat uit organisaties (web 1.0), maar uit individuen. ‘De economie van de toekomst is er een van individuen, reputatie en aandacht zijn het belangrijkst’, aldus Keen.
Elite 3.0
Het verhaal over de elite zet aan tot denken. Neem de blogosphere hier in Nederland. Ik denk dat daar zeker een soort ‘elite’ waarneembaar is, de grote blogs met de meeste reputatie krijgen de meeste aandacht, selecteren en delen content. Een vorm van elite. Een ander voorbeeld van een soort elite zijn de innovators en early adopters, als de elite van bijvoorbeeld het web 3.0. Zal de piramide daadwerkelijk opnieuw kantelen? Is web 2.0 een overgangsfase geweest van de oude elite van organisaties naar een nieuwe elite van individuen. Ik ben benieuwd hoe de bezoekers van Bijgespijkerd hierover denken.