Iedereen heeft wel een mening over social media. Er komen steeds meer (al dan niet zelfbenoemde) experts bij, met evenveel visies op social media – en hoe bedrijven hiermee om moeten gaan. Aangezien het om een relatief nieuwe tak van sport gaat, is het moeilijk om verschillende meningen van elkaar te onderscheiden, laat staan deze in te delen in scholen. Op het eerste gezicht lijken veel experts hetzelfde te zeggen: laat de controle los en zoek de interactie op met je klanten, want daar wordt iedereen alleen maar beter van.
Als ik een aantal artikelen en lezingen over dit onderwerp in mijn hoofd de revue laat passeren, dan zijn we het misschien toch minder eens dan je op het eerste gezicht zou denken. Waar zitten nu eigenlijk de verschillen? Ik doe hieronder een eerste poging tot inventarisatie, maar die is vast niet compleet.
Gewoon beginnen of kat uit de boom kijken
YouTube, Twitter, Facebook, Hyves, LinkedIn. Het liefst zou je als bedrijf in één klap alle leden van al deze netwerken willen bereiken. Omdat het eenvoudig is om gewoon te beginnen en de eerste stappen, zoals het aanmaken van een Twitter of Linkedin profiel, ook nog eens niks kosten, is een veel gehoord advies dat je het beste gewoon een beetje kunt experimenteren om te ontdekken welk platform het beste bij je past.
Lijnrecht daar tegenover staat de ‘Voorzichtige School’ die juist voorschrijft dat je je reputatie maar één keer naar de haaien kunt helpen. Wie zich op Twitter stort zonder eerst de etiquette te kennen of doelloos aan de slag gaat, kan irritatie oproepen bij de Twitter-community of zelfs imagoschade. Het is belangrijk om eerst te weten wat je wil bereiken met Twitter (interactie, een extra nieuwskanaal?) en wie je wilt bereiken. Kijk het dus eerst een tijdje aan, observeer en beslis dan waar je social media-avontuur naar toe leidt en het beste zijn vruchten af zou kunnen werpen.
Alles of niets
Een vergelijkbaar dilemma is het breed inzetten van social media of je richten op één platform. Toegegeven, als je als organisatie toch al actief bent op Twitter, dan kost het weinig moeite om je updates ook via LinkedIn en Facebook te delen. Maar is dat wel een goed idee als je niet ook je onverdeelde aandacht en energie kunt steken in het opbouwen van een groep volgers en reageren op de leden van dit netwerk?
Iedereen of centraal
Iedereen kan wel een of twee collega’s aanwijzen van wie het misschien niet zo verstandig is als ze op Twitter worden gelinkt aan je organisatie. Of ze nu ongepaste tweets over seks of poep de wereld in slingeren of gewoon te weinig tijd erin steken – zakelijk twitteren is niet voor iedereen weggelegd en kan daarom beter worden overgelaten aan een selecte groep mensen (bijvoorbeeld de CEO en de communicatieafdeling).
Of is dat juist zonde en geldt ‘hoe meer hoe beter’? Medewerkers kunnen immers als ‘brand ambassadors’ je merk via social media uitdragen, dus misschien moet iedereen juist gestimuleerd worden om op zijn eigen vakgebied de grote social-media-wereld in te trekken om zijn expertise uit te dragen.
Scheiden van werk en privé
Weinig mensen houden er twee Twitter-accounts op na – één voor het werk en één voor privé-tweets. Toch is daar wel iets voor te zeggen. Veel van mijn vrienden interesseert het weinig wat ik doe tijdens kantooruren. Andersom hoeven niet al mijn zakelijke contacten de ins en outs van mijn privé-leven te weten.
Ik ken er echter weinig, mensen met een twee accounts. Het lijkt me ook moeilijk om vol te houden – zoveel verschil zit er gelukkig nu ook weer niet tussen de persoon die ik thuis ben of op het werk. Daarbij kan werk en privé elkaar op social media versterken: als je je eroverheen kan zetten dat je zakelijke contacten op Facebook zien wat je op zondag hebt gedaan, dan kan het helpen aan wat ‘smalltalk’ met je contacten.
Open of gesloten
Dit is misschien wel het meest elementaire verschil van hoe je als bedrijf omgaat met social media. Hoewel de meeste theorieën voorschrijven dat bedrijven wel open moéten zijn om succesvol te zijn op social media, is de praktijk weerbarstiger. Je wilt wel overal op reageren, maar hebt vaak het antwoord niet. Sommige berichten op Twitter zijn nu eenmaal onterecht negatief en kun je beter laten rusten.
De meeste tegenstellingen die hierboven zijn beschreven vallen min of meer onder het kopje open of gesloten. Maar in de praktijk blijkt het een stuk gemakkelijker te zijn om gesloten, voorzichtig en exclusief te zijn dan de ramen vol open te zetten. Mijn mening (en ervaring) is dat je juist beter niet te voorzichtig kunt zijn. Beter veel experimenteren, actief op zoek gaan naar nieuwe volgers en de deuren openzetten dan de enorme kansen missen die social media bieden.
Maar misschien zit ik er wel naast of ben ik nog wat meningsverschillen vergeten. Wat is jouw ervaring en welke ‘school’ heeft gelijk: de voorzichtige of de vrije school?