Vanavond was ik te gast als panellid bij de podcastshow Mediaminds.fm (#mediaminds op Twitter). Een van de onderwerpen van vanavond was uiteraard de Buma. Want och och och, wat houden de grijze heren van de Buma ons toch bezig de laatste dagen en wat maken ze ons toch allemaal pissig.
Laten we beginnen bij het begin. De Buma Stemra, een organisatie die beweert op te komen voor het culturele erfgoed van muzikanten, kondigde deze week aan dat blogs en sites moeten gaan betalen voor het plaatsen (embedden) van muziekfilmpjes. Gelijk kwam er van overal enorm veel kritiek, leidend tot acties zoals die van Incubate, dat een hele reeks dagen achter elkaar een filmpje gaat plaatsen…puur om dat het kan! Ook waren er gelijk leuke vindingrijke initiatieven geboren, zoals het filmen van een Youtubefilmpje, om het vervolgens te plaatsen.
Wat je nu ook van de Buma Stemra vind, het idee om muzikanten in bescherming te nemen is natuurlijk in de basis niet slecht. Het internet mist zoals Andrew Keen aangeeft inderdaad wel een stukje autoriteit en regelgeving. Het is alleen jammer dat de Buma geleid wordt door mensen die niet in de gaten hebben hoe de huidige internetmaatschappij in elkaar zit. Zonder het zelf in de gaten te hebben blokkeren ze juist de kansen van jonge onbekende artiesten (denk bijvoorbeeld aan onze eigen Esmee!) die door willen breken. De Buma zal vast goede bedoelingen hebben, maar werkt momenteel dus haar eigen missie tegen.
Al het geld dat momenteel verspild wordt aan boetebrieven die op een schofterige toon worden geschreven en wetten die tegen alle maatschappelijke logica in gaan, zou door de Buma beter gestoken kunnen worden in het opzetten/opstellen van een eigen muziekplatform of format waarin de leden van Buma zelf de keuze krijgen tussen het aanbieden van hun content in diverse modellen. Nu is het voor leden van Buma namelijk kiezen of delen. Als je gratis je muziek wil verspreiden kun je bij voorbaat al geen lid van de organisatie worden. Aangezien deze beweging op het web niet meer is tegen te houden (hoe hard de ‘fossielen’ van Buma het ook proberen) schieten ze zichzelf hier dus enorm mee in de voeten. Als de Buma diens leden niet de keuze gaat bieden tussen diverse formats (denk aan constructies als Creative Commons) gaat de organisatie hoe dan ook over een x aantal jaren uitsterven.
Het kan toch niet zo zijn dat er in het hele werknemersbestand van de Buma Stemra geen mensen zitten die dit door hebben? Dit is vrijwel onmogelijk en ik ga er dan ook vanuit dat het te maken heeft met de bureaucratie en het gebrek aan democratie binnen deze organisatie. Aangezien deze leidende lieden niet snel tot andere denkwijzen gezet zullen kunnen worden durf ik met redelijke zekerheid te zeggen: De Buma Stemra is ten dode opgeschreven! Wat denken jullie?