Mijn eerste blogpost voor Bijgespijkerd en het is gelijk een filosofische. Vrees niet, ik zal meer schrijven, waaronder posts die meer hands-on zijn. Maar om te beginnen, eerst mentaal de diepte in.
Ondanks dat de term infobesitas, overkill aan informatie, aan een opmars bezig is in 2010, komen er steeds meer nieuwsbronnen bij. Soms bewust (zoals blogs) soms onbewust (Twitter was nooit bedoeld als officiële nieuwsbron). De mens heeft dus behoefte aan nieuws. Dat mag. Maar in een tijdperk waar bijna alle informatie in realtime vanuit duizenden kanten te verkrijgen is, kan je wel de vraag stellen. Wat is de waarde van nieuws? Na een zoektocht naar informatie, blijken haast alle blogposts en artikelen te gaan over de manier waarop we nieuws tot ons nemen (apparaat, locatie, etc.) en wat er toegevoegd kan worden (audio, video, etc.), er zijn er maar weinig die zich richten op het idee van nieuws zelf; deze blogpost doet dat wel. Het is bedoeld als discussie over de huidige waarde van nieuws, hoe bedrijven hiermee om kunnen gaan en hoe dit de aankomende tijd zal veranderen.
“Wat is het nut van kennis als je informatie direct op kan zoeken?”
Kleuring
Hoe komen we aan nieuws? Vroeger kocht je een krant of keek je het journaal. Buiten het feit dat je het ene las en het andere keek, was er nóg een groot verschil. Het ene kocht je, de ander was gratis. Oppervlakkig gezien, komt veel van de inhoud overeen. Dus waarom kopen mensen kranten? Waarom betalen om kennis te nemen van feiten die ook gratis beschikbaar zijn? Voor de hand ligt dat nieuws, in welke vorm dan ook, overgebracht moet worden. Dat overbrengen is altijd subjectief, misschien niet ten opzichte van de feiten, maar er komt altijd iets mee van de auteur. De manier van schrijven en de invalshoek van de schrijver is voor veel mensen juist de reden om een specifieke nieuwsbron te kiezen. De lezers van de Volkskrant zijn gemiddeld hoger opgeleid dan die van de Telegraaf. Geenstijl.nl is rechts, Sargasso.nl is meer links georiënteerd. Youp van ´t Hek schrijft columns in het NRC, Marcel van Dam doet dat voor de Volkskrant. Allemaal invalshoeken die het nieuws kleuren. Bij het journaal in Amerika is dit heel duidelijk te merken bij bijvoorbeeld FOX News, dat als conservatief te boek staat.
Waar vandaan?
Vandaag de dag beweegt nieuws zich steeds meer richting realtime. Je hoeft niet meer te wachten tot het journaal begint of de krant op je deurmat ploft. Daardoor heerst er een sfeer van `wie het eerst komst, het eerst maalt´. (Adam Wright van Modern Serif vraagt zich af of die situatie überhaupt wenselijk is; een interessante invalshoek). Maar de vraag komt dus op, wat is dan het nut van een specifieke kleuring? Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die steevast de ochtend beginnen met het doornemen van hun specifiek keuze, of dat nu nu.nl is, of nos.nl, maar door de komst van twitter (wat je meerdere keren per dag checkt), rss feeds en mobiel internet, komt het nieuws sneller en uit meerdere hoeken. Het ene moment krijg je een link naar Breaking News, het andere naar CNN, dan weer naar een pagina op de site van de lokale krant van een dorp in Texas. Toch zijn er sites met betaalde nieuwscontent zoals de Wallstreet Journal en Business Week. Waarom zijn mensen bereid hiervoor te betalen? De meeste content is namelijk gratis te vinden. Is het gedeelte dat echt uniek is dan reden genoeg om te betalen? Is de kleuring zo belangrijk voor gebruikers, dat ze bereid zijn ervoor te betalen, ook al is een gratis bron niet meer dan één klik verder? De komst van eBook Readers en de iPad heeft ervoor gezorgd dat kranten ook abonnementen voor deze apparaten kunnen aanbieden, maar dit is enkel de manier waarop nieuws wordt gelezen, niet wat er wordt gelezen.
Betalen voor gratis content?
Dus waarom betalen? Is er nog een andere reden dan enkel kleuring? Een logisch antwoord zou normaliter zijn: content. Maar wat nieuws betreft is er een splitsing in die content. Er is het ene deel, het echte nieuws, de feiten. Maar daarna komt het andere deel: diepgang en de eerder genoemde kleuring. Het is juist dit tweede deel waar vaak voor betaald moet worden. Maar is dat deel wel echt nieuws? Het gaat hier niet om het geven van een definitie. De vraag is: is dit deel niet enkel een mening en relevantie? Voor veel mensen dé reden om een krant te kopen. Meer diepgang en een gekleurde manier van overdracht. Het verschil tussen de NRC en de Telegraaf is tenslotte heel duidelijk. Google is bezig met Living Stories. Een door een redactie samengestelde samenvatting van een nieuwsonderwerp. Geen diepgang dus, enkel een samenvatting. Is dit het antwoord op de realtime nieuwsvergaring? Ruport Murdoch wil zijn nieuwsbronnen uit Google halen. Waarom? Omdat hij bang is dat copyright geschonden wordt. Maar heeft nieuws copyright? De feiten niet. De journalistieke kant wel. (De term fair-use speelt in copyright zaken ook steeds meer op). Speelden vroeger de feiten ook een rol bij de waardebepaling van het nieuws, tegenwoordig gaat dat niet meer op. Nieuws is een algemeen goed geworden. Direct en overal aanwezig. Dus heeft nieuws nog wel waarde? Gaat de waarde niet zitten in het stadium ná nieuws? De manier waarop er over geschreven wordt en wat er aan content bij wordt gehaald om het geheel relevant te maken? Is nieuws tegenwoordig niet meer dan een inleiding naar, terecht betaalde, journalistiek? Is dat de toekomst?
Dus? Wat nu?
Dus wat is de oplossing voor nieuwsbedrijven? Mijns inziens zouden nieuwsbedrijven zich niet meer moeten richten op onmiddelijkheid. Niet meer de eerste zijn, wel de beste. De snelheid van andere bronnen is haast niet meer in te halen en volgens mij zouden nieuwsbedrijven dit ook niet meer moeten willen. De winst is nu te halen in achtergrond, diepte, verbanden, échte journalistiek. Ze zouden moeten zorgen voor een goed, uitgebreid en gekoppeld archief, waarbij bezoekers echt kunnen dwalen door de (nieuwe, maar ook oude) gevonden content. Deze koppeling met eerdere content is erg belangrijk. Het gaat niet om het linken náár andere content, maar het integreren ervan op een manier die optimaal is voor dat nieuwsbericht. Pas dan kunnen ze zich onderscheiden van de rest. Deze content mag uiteraard betaald zijn. Je komt in aanraking met het bericht (van bijvoorbeeld een bommelding) op Twitter, je leest globaal de content op die bron, om vervolgens naar het nieuwsbedrijf van je keuze te gaan om daar via het nieuwsbericht verder te gaan met de onderdelen waar het nieuwsfeit uit bestaat.
Wat vinden jullie? Wat is de waarde van nieuws? Wat zijn de toekomstperspectieven voor de nieuwsbedrijven van nu? Waarmee zouden ze hun bestaansrecht kunnen houden?
Bronnen
- http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1538652,00.html
- http://usuallyalex.com/2009/07/13/why-do-people-read-newspapers
- http://gigaom.com/2009/12/05/does-google-even-understand-what-news-is