Als we alle bio’s op Twitter moeten geloven, dan wordt de ene helft van Nederland toegesproken door de andere helft. Dat zou toch vreemd zijn. Het lijkt er dan op dat veel Tweeps zichzelf onder meer graag als spreker door het leven zien gaan, zonder dat ze dat in werkelijkheid ook zijn. Is dit het zoveelste woord in het rijtje woorden dat je maar beter niet in een Twitterbio moet gebruiken? Don’t tell, show?
De meningen lijken hierover verdeeld. Dan Zarella deed onderzoek naar enkele mythes rond social media en zijn resultaten laten zien dat je met het woord Speaker’ meer volgers krijgt. Dat geldt overigens nog meer voor de woorden Official en Founder. Het gaat er dan bij Speaker eigenlijk helemaal niet om of je het bent, maar dit kan een reden zijn voor het veelvuldige gebruik. Follow me!
Vroeger noemde iemand zich in Nederland pas spreker, wanneer hij op zijn minst was aangesloten bij de Speakers Academy en dat waren dan voornamelijk bekende wetenschappers en journalisten. Ze waren ook vaak te vinden onder de noemer dagvoorzitter. De Speakers Academy bestaat nog steeds, maar tegenwoordig hebben velen dus hun eigen Academy bedacht met maar 1 spreker: zichzelf.
Maar wanneer ben je dan een spreker? Als je meer dan 50 mensen hebt toegesproken, en dat dan meerdere keren? Als je spreekt over een boek dat je hebt geschreven? Eigenlijk weet niemand het en daarom kan iedereen het ook zijn. Maar als iedereen het is, krijgt deze betiteling steeds minder waarde en onderscheidend vermogen. In plaats van een versterkt imago, bereik je juist het omgekeerde.
Het wachten is natuurlijk op een segmentatie, waarbij de bekende sprekende Nederlanders zich gaan onderscheiden van de rest. Zij willen hun Spreker-brand dan rebranden. Misschien gaan ze zichzelf geen Spreker meer noemen, maar voegen ze er iets aan toe. Nationale spreker of Spreker voor top bedrijfsleven of Beroepsspreker. Iets meer uitgesproken, dus.