Wij Nederlanders zien onszelf graag als assertief, kritisch en open. Iedereen die wel eens ‘iets met social media’ heeft gedaan in een ander land, zal beamen dat cultuurverschillen ook hier van kracht zijn.
Volgens een recente whitepaper van LEWIS PR zijn er behoorlijk wat regeltjes en gevoeligheden waar je rekening mee moet houden als je in het buitenland klanten wil bereiken via social media. Ieder land heeft op een rij gezet waar je op moet letten als je er zaken wilt doen op social media gebied: Zo zijn Britten dol op humor en willen Italianen niet op social media praten over seks, religie en criminaliteit.
Privacy is een onderwerp dat erg gevoelig ligt in de ons omringende landen. Nu zijn Nederlanders al voorzichtig in het weggeven van persoonlijke informatie; in België en Duitsland is dit helemaal een heikel punt. Leg daarom altijd goed uit waarom je bepaalde gegevens nodig hebt.
Scepsis is iets waar je in alle landen mee te maken krijgt. Nederlanders staan er met name om bekend dat ze argwanend staan tegenover al te juichende verhalen van bedrijven op social media, maar ook in Engeland is dit een absolute dooddoener, net als in Polen.
Humor wordt juist weer wel gewaardeerd in de UK, maar ook hier geldt: de grens tussen grappige en beledigende content is vaak dun.
Beledigingen worden snel gevoeld in Singapore. Een kritische houding ten opzichte van de overheid of Singapore in het algemeen wordt niet op prijs gesteld. In Italië moet je wegblijven van gevoelige onderwerpen als seks, de kerk en misdaad.
Lokale netwerken als Hyves spelen in alle landen een belangrijke rol. Een bekend voorbeeld is het zakelijke netwerk Xing in Duitsland en de persoonlijke profielensite Netlog in België. In Hong Kong en China bestaan varianten voor bijna alle populaire Westerse netwerken, waarvan Twitter-variant Weibo het bekendst is.
Bestaande netwerken zijn vaak een ideale springplank om een community op te bouwen. Dat geldt ook voor Nederland: bedrijven uit het buitenland doen er verstandiger aan om regelmatig een blogpost aan te leveren bij bestaande blogs dan om zelf een blog te starten, die veel energie kost (zowel om bij te houden als om traffic te genereren).
Richtlijnen zijn erg belangrijk in sommige landen. Zo moet je in Spanje rekening houden met social media richtlijnen die door gebruikers zijn bepaald, en ook de overheid heeft wet- en regelgeving vastgesteld om gegevensmisbruik te voorkomen. Als je deze (zachte en harde) richtlijnen niet kent, loop je al snel tegen de lamp.
Populaire cultuur is vaak een goede binnenkomer voor buitenlandse bedrijven. Dit is onder meer goed merkbaar in India: wie hier sterren uit Bollywood of de cricket-wereld aan zich weet te binden, is verzekerd van aandacht.
Taal is een gevoelig en dus belangrijk onderwerp in elk land waarin je een social media strategie wilt uitrollen. Een goede vuistregel hierin is dat Nederlanders erom bekend staan Engels goed te beheersen, maar je lokale Twitter- of Facebook-account moet je hier ook niet in het Engels bijhouden. Doe dit dan ook niet in andere landen.
Gelukkig liggen er ook kansen in elke markt. Zo zijn er in België nog maar weinig aan online influencers, wat een wereld van mogelijkheden opent voor experts in het bedrijfsleven. In Italië en Tsjechië zijn bedrijven überhaupt nog niet zo actief op social media, dus liggen de kansen voor het oprapen. Dat geldt zelfs voor de VS: door de enorme concurrentie tussen (traditionele) media worden consumenten overspoeld door een stroom van veelal oppervlakkige nieuwsfeiten. Bedrijven kunnen hier handig op inspelen door een verdieping hierin aan te brengen, bijvoorbeeld door nieuwsfeiten te duiden.
Ik ben met name benieuwd naar de ervaring van anderen: wat is jou opgevallen? Ben je wel eens tegen de lamp gelopen in het buitenland vanwege een te grote mond, botheid of andere gevoeligheden?