De laatste tijd viel me iets op: de behoefte van mensen om elkaar te vertellen hoe je Twitter hoort te gebruiken. Of in ieder geval de discussie erover aan te wakkeren. Het heeft wel iets weg van een beschavingsoffensief. Maar de vraag is of Twitter daar leuker van wordt.
In de afgelopen weken/maanden lijkt het alsof mensen elkaar graag vertellen hoe je je dient te gedragen op Twitter. Een aantal onafhankelijke blogposts hierover roepen veel, en vaak stevige, reacties op. Een kleine greep.
- Op Twittermania waren er maar liefst 2 blogposts en een poll nodig om te bespreken of je wel of niet hoort te bedanken voor een RT (post 1, poll, post 2).
- Op Frankwatching leidde een post over de vraag of je bij een RT de twitternaam van de originele verzender moet opnemen of niet tot een vurige discussie.
- En vandaag meende The Next Web ons te moeten vertellen wat we wel en niet mogen doen met hashtags in onze tweets.
In eerste instantie troffen deze posts en/of de reacties erop mij als een teken dat het medium volwassen wordt: er zijn conventies ontstaan en het is goed als iedereen zich daaraan houdt. Goed voor wie? Niet toevallig lijkt in alle gevallen het antwoord te zijn: voor de persoon die de conventies beschreef.
De vraag is echter, of het wel zo goed is voor Twitter zelf. En daarmee voor ons allemaal.
Hashtag
Met name het laatste artikel stoorde me mateloos. Er wordt exact uit de doeken gedaan hoe hashtags wel en niet moeten worden toegepast. Maar waar volkomen aan voorbij wordt gegaan, is dat de hashtag zelf is ontstaan doordat mensen zich NIET aan dat soort regels hielden.
Iets meer dan 4 jaar geleden kwam Chris Messina met het idee voor “channel tags” voor het bundelen van tweets over een specifiek onderwerp. In een blogpost van 2 dagen later werkte hij het idee verder uit. Zijn pogingen om het management van Twitter te overtuigen van het nut van hashtags leidden in eerste instantie tot niets. Maar een grote bosbrand bij San Diego en een Republikeins protest in het Congres zorgden voor de eerste adoptie op grotere schaal. En de rest is geschiedenis.
Beschavingsoffensief
Mijn probleem met de uitgesproken manier waarop wij elkaar de les willen lezen, zit ‘m erin dat we daarmee dit soort innovaties dooddrukken voordat ze er zijn. Hoe meer we bezig zijn met hoe Twitter nu werkt of zou moeten werken, hoe minder we ons openstellen voor nieuwe mogelijkheden. En is Twitter dan over 5 jaar nog steeds zo leuk, inspirerend, etc.?
Natuurlijk zou het fijn zijn voor je conversation tracking als iedereen zich netjes aan de juiste hashtags hield. Of als je altijd netjes genoemd wordt als je spitsvondige tweets en mooie links worden doorgestuurd. En dat je daar dan netjes voor bedankt. Maar Twitter is vooral een medium dat niet alleen vóór, maar juist ook dóór de gebruikers is (door)ontwikkeld. Laten we dat zo vooral houden en de vernieuwing de kans geven.
Dus weg met de regeltjes, de how-to’s en opgeheven vingertjes! Want laten we wel zijn: als early adopters en early majority op Twitter zijn we toch juist allemaal gek op nieuwe ontwikkelingen?