Medebloggers zullen het beamen, het valt niet mee om naast een fulltime of zelfs parttime baan te blijven bloggen. Zelfs als journalist blijkt het een opgave. Tijdens de workshop bloggen van Ernst-Jan Pfauth, blogger en journalist bij NRC Media, via Bind Academie leerde ik dat niet het laatste bericht het meest belangrijk is, maar de stroom berichten. Het plaatsen van korte berichtjes, al is het maar een paar zinnen of een filmpje, is geoorloofd. Als dat niet werkt? Dan maar wat minder slapen.
De eerste fouten
Ik kan alvast verklappen dat ik als privéblogger weinig productief ben. Naast mijn werk als journalist waarbij ik dagelijks schrijf over innovatieve marketing, sales en service, wil ik graag meer kennis vergaren en delen over creativiteit en authenticiteit. Daarvoor maakte ik na een cursus door bloggers John Biggs en Charlie White van respectievelijk TechCrunch en Mashable de url editorannedaily.wordpress.com aan. Daarbij maakte ik twee fouten. Ten eerste: mijn naam als blog titel zegt niets over de inhoud. Waarom zouden mensen mijn blog lezen als ze mij niet kennen (en die kans is groot)?
Ten tweede: mijn blog is alles behalve dagelijks. In het begin (ja, een jaar geleden) heb ik het nog geprobeerd, maar het werkte niet. Of tenminste, ik werkte niet. Ik heb tijdens de workshop van Pfauth ontdekt waarom. Als journalist ga ik namelijk uit van het principe: je bent zo goed als je laatste bericht. Ik schrijf het liefst volledige, uitgebreide artikelen met een minimum van zeshonderd woorden (hiervan akte). Het kan natuurlijk korter, maar dat kost meer tijd. Ernst Jan Pfauth streepte het principe door en verving het door: ‘Je bent zo goed als de stroom berichten die je plaatst’.
Het regime van White en Biggs stelde minstens duizend woorden per dag voor. Zelfs al zou ik niet letten op stijl, grammatica en dergelijken, dan is duizend woorden per dag, naast de standaard duizenden woorden die ik voor mijn werk schrijf, erg veel. Laat staan als je een gepolijst stuk wilt schrijven met een kop en een staart. Pfauth stelt voor om juist een afwisseling te doen van het soort stukken dat je schrijft; soms kort, soms wat langer. Een juiste mix die jouw blog tot één verhaal maken.
Een nieuwe kans
Een tweede (of liever gezegd tiende) kans voor mij als blogger? Eerst maar even wat prioriteiten stellen. In mijn column voor Customer Talk stelde ik alvast tien tips voor bedrijfsbloggen op, maar waar het om draait is dat je aan de ene kant een drive hebt, een intrinsieke motivatie om op momenten dat je blog alleen door je vriendinnen wordt gelezen door kan gaan, en aan de andere kant continu nadenkt in termen van bloggen. Met andere woorden: je verlengt je leven naar je blog en je blog naar je leven.
Om die drive duidelijk op papier te krijgen stelt Pfauth het volgende model voor:
Ik wil over X bloggen, zodat mijn blog Y wordt, waardoor ik Z.
Hoewel de motivatie van binnen moet komen, is het helemaal niet gek om te denken over zaken die je zelf uit je blog wilt halen. Pfauth’s eigen ambities omschreef hij als volgt:
Ik wil over journalistiek bloggen, zodat mijn blog een bron van vaknieuws wordt, waardoor ik kan leven van schrijven.
Uiteraard helpt zo’n missieomschrijving je ook bij het focussen van je berichten. Het is leuk om een weblog te zien als je publieke dagboek, maar als je daadwerkelijk iets wilt bereiken met een blog (zie Z), dan brengt een relevante stroom berichten je daar sneller.
Inside-out denken
Natuurlijk is dit een enorm inside-out gedachtenpatroon, maar het is niet Pfauth’s intentie om geld te verdienen aan een blog. Dat kan uiteraard, als je een mooie niche vindt waar veel vraag naar is, maar in eerste instantie is bloggen gewoon een kwestie van een beetje aanklooien, zoals hij het zelf noemt.
Zo voelt het ook. Als je blog een keer vijftig bezoekers krijgt in de eerste weken, dan mag je van geluk spreken. Toch, als je lezers op een gegeven moment weten waarvoor ze naar jouw blog moeten komen, dan wordt het steeds meer een wisselwerking. Als je opeens gaat schrijven over vingerverven, terwijl je tot dan toe haute cousine recepten deelde, dan kun je wat dat betreft gewoon weer helemaal opnieuw beginnen.
Stel je je doelen hoog en wil je die binnen een jaar bereiken, dan moet je er uiteraard meer tijd in steken. Pfauth vertelt dat hij in de eerste jaren minstens twee uur per dag aan zijn blog werkte. Nu blogt hij nog steeds dagelijks, hoewel hij bij NRC in dienst is en geld verdient. Maar bloggen, daar heeft hij alles aan te danken en zijn loyaliteit is groot. Geen tijd? Dan maar wat minder slapen.