#hebheteenbeetjegehadmetaldiezangprogrammas, zag ik vorige week als hashtag bij een tweet over tvoh. Dit soort hashtags waren me al eerder opgevallen en deze was voor mij nu reden om er eens goed op te gaan letten. Wat blijkt? Tweeps communiceren niet alleen met de geschreven tekst zelf, maar ook met de hashtag die zij er aan toevoegen. Hoe zit dit nou precies??
Wat vind iemand nog meer?
Vele tweeps zijn bezig om netjes de correcte tag toe te voegen en zo de vindbaarheid te garanderen of te vergroten, anderen hebben de hashtag tot ‘kunst’ verheven en geven een nieuwe communicatiedimensie aan hun tweets. Zij voegen eigenlijk een mening toe aan wat ze al in de tweet zelf hebben geroepen. Het zijn altijd meningen en nooit indicaties van onderwerpen.
Privé vs zakelijk?
De tweets waarin deze hashtags voorkomen, gaan vrijwel altijd over privé-onderwerpen, zoals tv-programma’s, muziek, film en sport. Daar lijkt een grens te liggen ten opzichte van meer serieuze zaken, zoals politiek, business, economie en onderwijs. Overigens is dit geen verrassende grens, want met deze hashtags wil de schrijver juist een persoonlijke emotie toevoegen en die past beter bij een minder serieus onderwerp. Let op: ik heb het nu over emotie in de hashtag en niet over emotie in de tweet zelf. Ik vraag me wel af of we dit soort tweets op een gegeven moment ook in een zakelijke context gaan zien.
Vindbaarheid?
We zijn natuurlijk gewend om met een hashtag over het onderwerp de vindbaarheid in searches te garanderen. Dat wordt lastig met deze emotionele hashtags. Ik kan me nog voorstellen dat ze voor een backchannel worden gebruikt, maar dan houdt het op. Maar ach, het lijkt er niet op dat de schrijvers zich daar echt druk over maken.
Veel van deze persoonlijke hashtags zijn van die bijna zinnen, zoals die in de opening van dit artikel. Daar staat ook heel veel informatie al in. Zoveel dat de hashtag eigenlijk al genoeg zegt en de tweettekst bijna overbodig wordt. En als je dan de # ervoor weghaalt, dan heb je een…precies, een tweet.