Dat de relaties in een organisatie belangrijk zijn is een inzicht dat steeds verder verspreid is. Toch blijkt het in de praktijk vaak nog lastig om inhoud te geven aan dit inzicht. Hoe kun je nu precies die relaties waarderen? Op wat voor een manier kun je ook daadwerkelijk aan de slag met een abstract begrip als “relaties” in een bedrijfsomgeving? Er zijn al vele managementmodellen die relaties op een puur hiërarchische manier in kaart brengen of proberen relaties te sturen via labels met gegevens met een financiële basis. Helaas is er echter nog maar weinig literatuur die echt ingaat op de hele stakeholder structuur en de waarde van relaties voor die stakeholders. Met het vorig jaar verschenen boek ‘Mutual Sustainability – sturen op relaties’ proberen Kees Verschoor en Jean-Paul Boerekamp daar verandering in te brengen.
Aanbevolen voor: Managers die beter grip willen krijgen op de relaties binnen hun organisatie. Wellicht ook iets voor de ondernemingsraad?
Persoonlijk oordeel: Helder en vlot geschreven, met duidelijke modellen. Personen die nog twijfelen aan het nut van “sturen op relaties” zullen er wellicht niet door over de streep worden getrokken en dat is weer net jammer.
Tip: Lezen en direct mee aan de slag gaan, dit is geen boek om als basis te gebruiken voor vuistdikke rapporten maar een leidraad voor mensen die direct de relaties willen verbeteren.
Meer dan alleen een aantal voorstellen over het in kaart brengen van relaties biedt ‘Mutual Sustainability’ een volledige aanpak op te “sturen op relaties”. Die terminologie is menig manager misschien niet vreemd, want het is deels ook impliciet vertegenwoordigd in systemen als NPS. Verschoor en Boerekamp gaan echter verder dan metingen, ze willen een duidelijk raamwerk neerzetten dat houvast moet bieden aan de manager die praktisch wil sturen op relaties. Het is dus een boek om direct praktisch mee aan de slag te gaan en die, zoals de auteurs zelf claimen, “massale medewerkertevredenheidsenquetes” overbodig zou kunnen maken. Wat overigens niet hetzelfde is als compleet afstappen van meet- en feedbackmomenten, maar deze dienen ten behoeve van het ‘Mutual Sustainable’ model dat de auteurs voorstaan.
Dagelijkse ergernissen
De opening met “tien dagelijkse ergernissen van een gewone manager” is verhelderend. Dit openingshoofdstuk zorgt er voor dat je met een bepaalde basis aan de rest van het boek kunt beginnen. Het schetst als het ware de talloze problemen die ervoor zorgen dat we op zoek gaan naar iets dat ons kan helpen. Dat ‘iets’ kan dan ‘Mutual Sustainability’ zijn, zoals je zult begrijpen. Ondanks de titel is dit artikel op zich al ook een aanrader voor mensen die geen managementrol in het bedrijfsleven hebben. Je kunt je zelfs enigszins afvragen of die medewerkers de corporate structuren niet nog veel beter zullen herkennen.
Duidelijk
Ver van belerend of taai is het boek juist duidelijk geschreven en bestaat elk hoofdstuk uit een aantal korte paragrafen die steeds duidelijk het probleem en de te nemen stappen tot een oplossing schetsen. Op deze manier wordt na het overzicht van de inhoud van de methodiek direct duidelijk hoe je deze ook in de praktijk kunt toepassen. Daarmee komen we ook direct op het grootste minpunt van dit boek: nog een boek met management oplossingen. “Gooi maar in mijn pet” zul je denken. En daarin heb je dan ook natuurlijk wel een beetje gelijk.
Toch is dit boek, mocht je tot de slotsom zijn gekomen dat relaties voor je organisatie belangrijk zijn, een goed hulpmiddel om ook echt aan de slag te gaan. En wie vindt tegenwoordig nou niet dat relaties centraal horen te staan in een moderne onderneming? Daarvoor moet je het boek wel oppakken natuurlijk.
Het boek biedt een viertal instrumenten om de relaties te kunnen schetsen, te waarderen en inzichtelijk te maken. Het stakeholderweb biedt daarin houvast om de relaties in kaart te brengen en er een bepaalde prioriteit aan te hangen, het WedA model schetst de wederzijdse afhankelijkheden en de ‘vier vragen’ en de ‘BEAM’ kernwoorden geven houvast om je relaties te blijven meten en te verbeteren. Na de eerste introductie van deze modellen die samen het ‘Mutual Sustainable’ idee inhoud geven, volgen zeven hoofdstukken die direct toegang bieden tot toepassing in de praktijk.
“Hoe maak ik gebruik van ‘Mutual Sustainability’ voor mijn medewerkers, bedrijfsstrategie of identiteit” is een vraag die met behulp van de praktische hoofdstukken direct kunt beantwoorden. Meer dan alleen een droog model ter meerdere glorie van de auteurs is het dus vooral een praktische handleiding, met duidelijke relatieschema’s. Dat hebben we ook weleens anders gezien.
In vogelvlucht
‘Mutual Sustainability – sturen op relaties’ is een erg helder en ‘vlot’ geschreven boek, waarbij een aantal pijnpunten in de dagelijkse organisatie binnen organisatiestructuren worden aangegeven die je lang niet altijd in de literatuur tegenkomt. Het is daarmee tevens een heel praktisch boek, als je die zaken goed oppikt. Vaak kan men pijnpunten wel belichten en handvatten aanreiken, maar uiteindelijk moet een organisatie inzichten in hoe er op relaties gestuurd kan worden ook zelf opnemen; dat kan met dit boek.
In principe is ‘Mutual Sustainability’ aan te raden voor managers in alle lagen van de organisatie, maar het is ook opvallend goed te lezen voor medewerkers die (nog) niet een dergelijke functie hebben. Of wat te denken van bijvoorbeeld de ondernemingsraad?
Een laatste tip: probeer het boek niet te zien als een zoveelste boek met goed bedoelde management-tips. Met zo’n instelling zul je niet veel opschieten, hoe eenvoudig het boek ook weg leest. Probeer eerst tot het besef te komen dat relaties belangrijk voor je zijn, en pak daarna dit boek ter hand en ga er direct mee aan het werk. Heb je daar geen zin of tijd voor, dan is optimalisatie van de huidige opzet misschien wel het maximaal haalbare voor jouw organisatie.