Het zal niemand ontgaan zijn dat afgelopen donderdag 1 oktober de gewijzigde Telecommunicatiewet in werking is getreden. Gelijktijdig is ook de website www.bel-me-niet.nl gelanceerd. Op deze website kun je aangeven of je nog gebeld of gemaild wilt worden door commerciële bedrijven en door goede-doelen-organisaties. Een goede zaak vind ik. En met mij vinden vele anderen dat.
Website Bel-me-niet register overbelast
Volgens Nu.nl hebben zeker 55.000 mensen zich al geregistreerd. Vrijdag schreven zich per uur zo’n vier- tot vijfduizend mensen in. Zaterdagochtend waren dat er ook nog zo’n drie- à vierduizend per uur. Op de eerste dag raakte de website dan ook overbelast. De website van het Bel-me-niet Register meldt vandaag:
“Door de massale belangstelling hebben we het registratieproces moeten aanpassen. Nadat u uw gegevens ingevoerd heeft worden deze later verwerkt in het register.”
Ondanks (of misschien wel dankzij) dat ik marketeer ben, erger ik me groen en geel aan al die ongewenste commerciële-uitingen. Het toppunt vind ik de bedeltelefoontjes van goede doelen. Als een goed doel geld nodig heeft dan worden altijd eerst de trouwe donateurs gebeld. En dat wordt op een zeer geraffineerde manier gedaan.
Laatst werd ik gebeld door een goede-doelen-organisatie waar ik donateur voor ben. Het ging namelijk helemaal niet goed met Jimmy, de chimpansee. Jimmy lag ergens in Spanje aan een ketting weg te kwijnen. En zonder mijn steun zou Jimmy een eenzame dood sterven.
Nou sta ik redelijk sterk in mijn schoenen, maar ik geloof werkelijk dat veel van die zachtaardige dier- en menslievende donateurs hier keer op keer in trappen. Ze laten zich een schuldgevoel aanpraten wat alleen nog maar afgekocht kan worden. De ene keer moet Jimmy geholpen worden en een week later worden ze gebeld omdat Bokito de gorilla diep ongelukkig is. Ik vind het dan ook een goede zaak dat deze praktijken aan banden wordt gelegd.
Mosterd na de maaltijd
Natuurlijk heeft dit ook een keerzijde. De nieuwe wetgeving is een flinke klap voor call centers en (tele)marketeers. Zeker in deze moeilijke economische tijden zit geen enkel bedrijf op beperkende wetgeving te wachten. Ik ben de afgelopen week overspoelt met e-mails van klanten, relaties en volstrekt onbekenden. Na mij jarenlang ongevraagd nieuwsbrieven te zenden, wordt mij opeens poeslief gevraagd of ik dit eigenlijk wel op prijs stel. Hoe noemen ze ook al weer? Mosterd na de maaltijd. Nog steeds snappen bedrijven het niet: het gaat niet alleen om het product maar ook om de klant!
Spelen met social media
Veel (tele)marketeers zijn bruut wakker geschud en gaan zich overhaast beraden hoe ze nu de producten aan de man moeten brengen. Sommige zijn al een beetje aan het spelen met social media. Maar snappen doen ze het nog niet echt. LinkedIn wordt aangewend om ongegeneerd het bedrijf en product te promoten. Invitations worden naar Jan en alleman gestuurd en groepen worden gebruikt als gratis advertentiemarkt. Via Twitter worden automatisch mensen gevolgd en gebombardeerd met aanbiedingen en informatie.
Het gaat niet alleen om de knikkers maar ook om het spel
Op de een of andere manier blijken (tele)markeers enorm bedreven in het vinden van nieuwe mogelijkheden om hun klanten lastig te vallen. Slechts een handvol snapt dat het niet alleen om de knikkers gaat maar ook om het spel. Ik vraag me dan ook oprecht af wanneer het eerst twitter-mij-niet register geopend wordt.
Wat vinden jullie?
Ik ben benieuwd naar jullie mening. Zal de nieuwe wetgeving er voor gaan zorgen dat meer bedrijven gebruik gaan maken van social media, puur en alleen voor commerciële doeleinden?