Vooraf leek Andrew Keen een van de opvallendste namen in de sprekers line up van The Next Web 2009. Wat moet een bekend criticus van Web2.0 op een Web2.0 conferentie…? Zijn Boris en de rest van de organisatie gek geworden…? De aanwezigheid van Keen is echter wel een factor die bij veel mensen nieuwsgierigheid heeft opgewekt, zo ook bij mij.
Keen is een Londenaar, die in 1995 een bedrijf begon in Silicon Valley. Na in 2000 failliet te zijn gegaan werkte Keen voor een groot aantal bedrijven. Steeds meer ontwikkelde hij sterke kritiek op de beweging genaamd Web2.0, en de tools die daaruit zijn voortgekomen, zoals Wikipedia. Volgens hem is het hele Web2.0 een grote falende utopische beweging. Kortom…genoeg redenen om zijn lezing eens goed te gaan volgen.
Keen begint zijn verhaal met aan te kondigen dat we ons momenteel op een cruciaal moment in onze samenleving bevinden. Dit is HET moment waarop de Industriële revolutie definitief wordt afgesloten. De hele maatschappij is sterk aan het veranderen. Er komt een nieuwe periode aan, die nog niet geheel te beschrijven is, maar door Keen ‘Postindustrieel’ wordt genoemd. Niemand weet echter waar het werkelijk naar toe zal gaan.
Om de ontwikkelingen te relativeren vergelijkt Keen een bekend schilderij van Vermeer met Twitter. Het schilderij is een intieme, transparante weergave van een vrouw die een brief leest. Dit beeld laat Keen zien om duidelijk te maken dat dit in zijn ogen een bijna perfecte weergave van media is, en dat er met nieuwe tools dus eigenlijk niet veel nieuws onder de zon is.
De industriële periode is dus echt voorbij. Het perfecte product, gemaakt door de onpersoonlijke organisatie is niet langer van deze tijd. In deze nieuwe tijd wordt het individu veruit het belangrijkste, zelfs belangrijker dan het volk. De huidige technologie zorgt er voor dat niet het volk, maar het individu aan de macht is. Dit is het absolute statement van de postindustriële periode.
Het wordt ineens erg interessant en donker als Keen in gaat op de nadelen die in zijn ogen te verbinden zijn aan deze movement. Niet enkel de positieve kant moet bekeken worden. Denk bijvoorbeeld eens aan het ‘isolated individualisme’ waar mensen in terecht komen. Veel mensen verliezen de aansluiting met de maatschappij en de realiteit. Daarnaast is Keen ongerust over de impact die de postindustriële periode zal hebben op de politieke situatie in de wereld. Obama is in zijn ogen het eerste voorbeeld van een leider die op basis van charisma president is geworden, los van zijn partij. Bij Obama zijn de bedoelingen goed…maar wat nu als een man met minder positieve gedachten eenzelfde kans krijgt? Als voorbeeld noemt Keen het Duitsland van de jaren 30, waar ook een charismatisch individu de politiek oversteeg.
Keen sluit met deze kant van de medaille zijn zeer maatschappelijk gerichte lezing af. Hij zet het publiek te denken betreffende de effecten die de huidige technologische tijd heeft op de maatschappij, positief maar vooral ook negatief. Niet veel mensen denken op deze wijze over ontwikkelingen die nu plaatsvinden…..Andrew Keen doet dat echter wel. Al met al een erg interessant verhaal!