‘ Dear prof, Let’s not use social media in classroom. – Your students.’ Zo begint de blog van Gemma Gosuico die niet alleen leidde tot vele retweets op Twitter maar ook vele comments kreeg bij het artikel zelf. Het artikel verscheen op 3 februari 2011 op haar blogsite digital illiteate to digitally literate. Ze deelt hier haar ervaringen en ideeën over social media in het onderwijs. Maar een pleidooi om social media te mijden in een bloeitijd van social learning? Wie durft dat?
Relevantie
Uiteindelijk blijkt de boodschap niet alleen wat genuanceerder te liggen, maar ook eentje om te onthouden. Wat is nou die werkelijke boodschap? Gemma geeft al snel aan dat ze juist een voorstander is van social media in en rond colleges, mits de inzet ervan door de docent ook toegevoegde waarde heeft. Zij refereert aan een situatie waarin dit helemaal niet het geval is en ze laat daar ook mooie voorbeelden van zien. De professor in kwestie is een blog gestart voor haar studenten, maar niemand leest deze blog of maakt gebruik van de blog om de interactie aan te gaan. Belangrijkste redenen: er staat eigenlijk niets in en wat relevant kan zijn, krijgen de studenten allang via andere kanalen.
Geweld
Wat ze als praktijkvoorbeeld beschrijft, is een situatie die naar mijn idee wel wat meer aandacht mag krijgen als we social media echt een blijvende en verrijkende positie in het onderwijs willen geven. Wat is het geval? Studenten zijn social minded en hebben bepaalde verwachtingen van social media in het onderwijs dat ze krijgen. Opleidingsinstituten willen een innovatief imago hebben en het gebruik van social media in de onderwijsprogramma’s dragen daaraan bij. Social learning experts adviseren de instituten om deze richting te kiezen, ook al zijn de beweegredenen daarvoor weer anders dan die van de instituten zelf. In dit geweld wordt de druk op de docenten enorm opgevoerd.
Toegevoegde waarde
Deze docenten hebben over het algemeen weinig ervaring met social media, maar voelen wel de druk en gaan dan gekke sprongen maken, waarvan Gemma er eentje beschrijft.Het gevolg is dat het onderwijs er niet beter, slimmer, uitdagender en innovatiever van wordt, maar gekunsteld, beperkend en belastend.
Oplossing?
Gelukkig biedt ze ook een oplossing die geen rocket science is, maar wel eentje om even bij stil te staan.Doe waar je goed in bent en waarmee je toegevoegde waarde levert aan het leerrendement voor je studenten. Als dat bloggen is, dan is het bloggen, als het Twitter is, dan is het Twitter, en als het gewoon voor de klas staan en doceren is, dan is het dat.
Dat is natuurlijk helemaal waar,..maar is kiezen voor het laatste in deze tijd wel een oplossing en is die keuze eigenlijk niet kiezen voor een toekomstig exitgesprek?