Bepalen op welke manier de deelnemers echt wat kunnen leren over wat je te vertellen heb. Daarbij dan interventies bedenken (kunnen opdrachten, bijeenkomsten, e-mail, voicemail, noem maar op zijn) die hun tot actie aanzetten. Op die manier proberen om de nieuwe kennis & vaardigheid voor een deel al onbewust bekwaam te maken zonder dat je een beslag legt op een hele dag ‘uit het leven van’ je klant.

Dus vertaald: “interventie roadmap”=uiteenzetting in de tijd van opdrachten, informatie, communicatie met als doel de aandachtscurve hoog te houden.
“real-life”=op de eigen werkvloer, niet aan de hand van casuïstiek of rollenspellen
“peer learning”=liefst in teams, of met KORTE bijeenkomsten erbij zodat je van elkaars inzichten kunt leren, niet alleen van de workshopleiders/sprekers/facilitators.

Zo iets duidelijker? 🙂

“Ik denk meer aan een interventie roadmap waarbij je de deelnemers laat participeren in een real-life peer learning traject of iets dergelijks.”

Geen idee wat je daarmee *precies* bedoelt. Maar verder wel eens met de strekking van je comment.
Heb me goed vermaakt. Een aantal sprekers waren echt top, en wisten binnen het (zoals jij het noemt) ‘1.0 format’ wel enige vernieuwing te brengen.

Ik zie kansen/verbeterpunten met dit social experiment, en daarmee vooral dus ook ruimte om dit vaker te doen. Ben benieuwd of de deelnemers dit ook zo hebben ervaren.

Gezien de titel van je post vind ik eerlijk gezegd wel dat de inhoud minder kritisch is!

Het is moeilijk om experimenteel te zijn in zowel vorm als inhoud. Ik denk dat #TSE11 een deels geslaagde poging hiertoe was. Er werd outside the box gedacht door organisatie en workshopleiders, voor zover dit mogelijk is op een ‘1.0’ congres.

Wil je echt experimenteel zijn, dan moet je denk ik als NIMA toch het concept van een congres overboord gooien en mensen op andere manieren laten deelnemen aan de ervaring die je in gedachten hebt. Dit kan een tijd- en plaatsonafhankelijk karakter hebben, maar kan ook gefaciliteerd worden door fysieke bijeenkomst(en). Ik denk meer aan een interventie roadmap waarbij je de deelnemers laat participeren in een real-life peer learning traject of iets dergelijks. Managed en facilitated by NIMA. Of zoiets 🙂

Ben benieuwd hoe andere hierover denken! Meningen?