Echter is dat niet 100% een netneutraliteit-kwestie is, dit gaat meer om netcensorship. En hoewel die dingen dicht bij elkaar liggen.

Een onderscheid is dat netneutraliteit gaat om ‘censuur’ op basis van commerciële motieven. Netcensorship is duidelijk op basis van politieke motieven.

Allebei zeer slechte zaken uiteraard.

Als we de kijken naar andere media, zoals Wu doet in zijn cyclus (deel 1), is er geen ontkomen aan. Die scheurtjes zijn natuurlijk al zichtbaar, er is al een stuk meer centralisatie dan eigenlijk wenselijk is.

Daarentegen is het web wel een medium waar een counterculture heerst. Er zal dus altijd verzet blijven (bijvoorbeeld iets als BoF) en er zullen voor een bepaalde groep altijd work-arounds zijn waarbij die gebruikers (deels) een hoop bespaard zal blijven.

De safe-bet is echter toch op de commercie.

Over het voorbeeld:

Dat is inderdaad een lastige kwestie. Commerciële partijen zijn vaak zo neo-liberalistisch als de pest, dus die hekelen overheidsbemoeienis. Zeker als het gaat op bedrijfsvoering en marktwerking. In gevallen als Egypte is het iets aparts. Zou dat namelijk ook voorkomen buiten dergelijke regimes? (ik hoop van niet)

De US zijn bijv. misschien wel blij met de openheid van het web in het geval van Egypte, maar niet in het geval van Wikileaks. Welke rol gaan zij spelen? En hoe ligt bijv. de balans tussen telco’s, drijvers van het mobiele web, en de overheden? Interessante case daarbij is de rol van Vodafone in Egypte, waarbij ze werden “gedwongen” (hun woorden) namens de overhied een sms te sturen aan al hun abonnees en daar vervolgens over gingen piepen.

Spannende strijd dus. Maar wat vul ik in op het toto-formulier?