@Pieter: je lijkt te denken dat ik een waarde-oordeel uitspreek over hoe een Twitter-account moet worden gebruikt. Dat doe ik heel nadrukkelijk niet.

Wat ik wel doe is degenen die wél zo’n waardeoordeel hebben en bedrijven veroordelen over de manier waarop zij het doen, een spiegel voorhouden: zelf doen ze het in georganiseerd verband niet anders (en dus ook niet beter in hun eigen waardestelsel).

De discussie over hoe je een Twitteraccount moet gebruiken lijkt me zinloos. Dat is net zoiets als bepalen waarvoor telefoons wel en niet gebruikt mogen worden. Laat ieder z’n eigen ding doen. En ja, je mag er een oordeel over hebben van me, maar kijk eerst naar jezelf.

Dus wat dat betreft ben ik bang dat mijn onderzoek je gaat teleurstellen. Het wordt geen “De 10 regels voor een bruisende bedrijfsTwitter” of zo. Ik beschrijf de worstelingen én successen van bedrijven tot nu toe. Daar mag iedereen uit halen wat ze zelf belangrijk vinden.

Ik zeg maar zo: twitteren en laten twitteren!

Er wordt gezegd dat we de marketingblogs niet mogen afrekenen om respons en interactie, omdat het RSStweets zijn, maar…

aan de andere kant roepen al die marketeers dat grote bedrijven die hetzelfde doen met een bedrijfsaccount dat ze interactie aan moeten gaan met hun followers (bijvoorbeeld bij de opstart van TUI die reisaanbiedingen ging doorgeven), of dat (webcare) verantwoordelijken die wel de interactie aangaan slecht gevonden worden (@vfwebcare)…

Dus ik denk dat het punt van ‘merk’account en interactie wellicht losgekoppeld kunnen worden klopt, maar dan denk ik ook dat duidelijk moet zijn waar mensen moeten zijn voor de interactie en waar het enkel push is (zoals hierboven al eens gezegd is).

En dan vind ik het raar dat marketingplatforms organisaties verwijten dat het niet duidelijk om eenrichtingsverkeer is, terwijl ze het zelf ook niet even goed/duidelijk doen… iets met potten, ketels en zwart zien…

De discussie hoe een twitter account gebruikt moet worden wordt overal ter wereld gevoerd en ik heb nog geen eenduidig antwoord gehoord. Tot nu toe lijkt gezond boeren verstand nog het beste.

Ik hoop dat je de handschoen oppakt en deze extra demensie aan je onderzoek toevoegt want ik vind het wel een interessante invals hoek.

Ik zag hierboven ergens terugkomen dat er los van spammen geen richtlijn is voor goed en fout gebruik van Twitter, daar kan ik me wel in vinden. Bovendien heb je het met blogs en bedrijven over vormen van organisaties.

Ik heb sterk de neiging te denken dat organisaties al snel in een “zend hokje” geplaatst worden. Organisaties communiceren ook niet met elkaar, de personen in een organisatie doen dat. Eigenlijk is het daarom ook een logische stap dat dialoog naar persoonlijk twitter gebruik wordt getrokken. Om Dell voorbeeld van hierboven aan te halen: Laat personen vanuit de organisatie zich dan maar in de dialoog mengen, prima.

Als ik een paralel trek met e-mail (klopt… zwaaaar ouderwets). Ik verwacht centrale info en bereikbaarheid op een info@ adres, maar reacties heb ik toch liever op persoonlijk niveau.